Namen van geneesmiddelen zijn notoir moeilijk te onthouden en verwarring ligt op de loer. Vanuit het oogpunt van patiëntveiligheid – actiepunt van de Geneeskundige Inspectie – is dat uiteraard een slechte zaak. Goede naamgeving is van levensbelang.
Het is fijn om te lezen dat er al veel geregeld is op dit gebied. Experts op het gebied van nomenclatuur blijken in WHOverband te besluiten over International Non-proprietary Names of INN’s. Deze moeten kort zijn, herkenbaar als ze worden geschreven of uitgesproken en geen aanleiding geven tot verwarring met andere veel gebruikte geneesmiddelnamen. Stoffen met eenzelfde werkingsmechanisme of structuur krijgen een gemeenschappelijk segment of stam in hun naam, doorgaans een voorvoegsel, achtervoegsel of middendeel. Zo eindigen angiotensine-IIreceptorantagonisten op ‘-sartan’ en monoclonale antilichamen op ‘-mab’. Ook stamcombinaties komen voor: de uitgang ‘-vir’ voor antivirale middelen is uitgebreid tot ‘-amivir voor neuraminidaseremmers. Om in zoveel mogelijk talen bruikbaar te zijn moeten letters als ‘h’, ‘k’, ‘oe’ worden vermeden en heeft het gebruik van de letters ‘f ’ en de ‘i’ de voorkeur boven de ‘ph’ en de ‘y’. Volgens deze regels kunnen nieuwe inzichten in het werkingsmechanisme of een nieuwe indicatie naamswijziging wenselijk maken. De INN amfebutamon suggereerde verwantschap met amfetamine, maar is gewijzigd in bupropion vanwege een afwijkend farmacologisch werkingsmechanisme.
Ook voor merknamen gelden regels. Zo mogen ze niet zijn afgeleid van INN’s en de daarbij gebruikte stammen. Ook mag de merknaam geen misleidende therapeutische of farmaceutische connotaties hebben, niet misleidend zijn ten aanzien van de samenstelling van het product of bij gebruik in woord of geschrift verwarring opleveren met de naam van een al bestaand geneesmiddel.
De vraag is of dit voldoende is en of incidentele verwarring niet de prijs is die voor generiek voorschrijven betaald moet worden. Stofnamen als cyclofosfamide en fosfomycine blijven lastig van elkaar te onderscheiden terwijl merknamen Dridase en Uprima bijkans vanzelf duidelijk maken waarvoor de middelen bedoeld zijn. (TW)