FNV Zorg en Welzijn vindt de reclame misleidend en daarin zijn zij in het gelijk gesteld door de Reclame Code Commissie. Deze heeft geoordeeld dat de zorgspotjes van het Ministerie van Volksgezondheid ‘te weinig genuanceerd’ en ‘te rooskleurig’ zijn. VWS had op z’n minst moeten waarschuwen dat er kans bestaat dat burgers door de bezuiniging juist minder zorg krijgen.
Door de decentralisatie van overheidstaken naar gemeenten zijn gemeenten sinds begin 2015 verantwoordelijk voor jeugdzorg en zorg aan langdurig zieken of ouderen. Juist die laatste twee groepen, waarvan een deel kwetsbare patiënten, vallen onder de zorg van de praktijkondersteuner. In de praktijk van alledag zul je dus te maken hebben met die veranderingen in de zorg en deze zijn inderdaad niet altijd rooskleurig.
Nou is verandering op zich niet erg en soms ontkom je er ook niet aan. Veranderingen waar ik persoonlijk wel blij mee ben zijn de veranderingen in de nieuwe standaarden astma en COPD, Sietsche van Gunst beschrijft de meest belangrijke wijzigingen in haar artikel (pagina 52) En ziedaar: door de referentiewaarden in de vorige NHG-Standaard bleek sprake te zijn van overdiagnostiek van COPD bij ouderen (age does count!). Voortaan ligt het accent meer op de ziektelast van de patiënt met COPD dan de ernst van de obstructie.1,2

Dat is fijn, want de gemeten obstructie van een COPD-patiënt is chronisch en gaat vaak alleen nog maar verder achteruit. Van de resultaten van zijn jaarlijkse longfunctie wordt de gemiddelde COPD-patiënt niet veel vrolijker. Maar tijden veranderen: we mogen nu dus meer inspelen op de ziektelast en op kwaliteit van leven, dat maakt het gesprek al een stuk positiever. Want wellicht is de ziektelast wel te verlichten als de patiënt stopt met roken, meer beweegt, gezonder eet, zelfmanagement toepast en therapietrouw is.
Ik hoop dat je bij het lezen van voorgaande net als ik bedenkt dat dit nu juist is wat een praktijkondersteuner eigenlijk altijd al doet met haar of zijn patiënt. We zijn er al lang achter dat vinkjes en feitjes niets zeggen over de kwaliteit van zorg, laat staan over de kwaliteit van leven. De zorg verandert, maar eigenlijk verandert de inhoud van onze zorg niet zo veel.
Wil je meer weten over hoe standaarden tot stand komen, dan kun je dit lezen in het artikel van Tjerk Wiersma: Richtlijnen, waarom en hoe? (zie pagina 49). De zorg verandert, richtlijnen voor de zorg veranderen mee en hopelijk ook de kwaliteit van leven van onze patiënten, al is het maar een klein beetje.