Alweer een jaar geleden werd mijn toen 95-jarige stiefmoeder 's avonds met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Toen ik arriveerde, lag ze eenzaam op een aparte kamer van de Eerste Hulp, erg blij dat ze een bekend gezicht zag. Na een kwartier kwam de cardioloog, ze stelde zich voor en het eerste wat ze daarna zei was: 'Voordat we verder gaan, moet ik eerst iets met u bespreken. Als er iets gebeurt, wilt u dan worden gereanimeerd?' Ik heb mijn stiefmoeder nog nooit zo bang zien kijken als toen.