Een docent omgangskunde tipte me: ga elke ontmoeting met een patiënt in met open vizier en bedenk dat het heel anders kan gaan dan je verwacht. Dus kom maar weer op met Robert Haan.

Joviaal begroet hij me met een hand op mijn schouder. 'Hoe is het met je? Ik ben echt blij dat ik je weer zie!' Zijn hand blijft te lang liggen en zijn ogen boren zich in mij.