Terwijl ik dit schrijf, verbreek net de verbinding met een oudere die ik vroeg hoe het nu met haar gaat. Wie de boodschappen doet en of er iemand voor haar kan zorgen als ze onverhoopt ziek zou worden. En ik heb een achterliggende vraag, die ik lastig vind. Dus ik stel hem uit tot aan het einde van ons gesprek. Het deurknopfenomeen is mij plots niet vreemd meer.