Patiënttevredenheid is een steeds belangrijkere uitkomstmaat bij het beoordelen van geleverde zorg. Als de patiënt de hulpvraag voorafgaand aan het consult opschrijft, zou dit de patiënttevredenheid kunnen vergroten. Nieuw onderzoek in de eerste lijn wijst echter uit dat de patiënttevredenheid hierdoor niet toeneemt. 

Het exploreren en vaststellen van de hulpvraag is een noodzakelijk onderdeel van een effectieve communicatie tussen patiënt en zorgverlener. Een effectieve communicatie is op haar beurt weer een belangrijke factor voor patiënttevredenheid. Brinkman et al. vroegen zich af of het opschrijven van de hulpvraag door de patiënt – voorafgaand aan het consult – de patiënttevredenheid verhoogt. Zij voerden daartoe een randomized controlled trial uit bij opeenvolgende patiënten die de huisarts bezochten met een nieuwe klacht (n = 210). Patiënten in de interventiegroep (n = 105) en de controlegroep (n = 105) ontvingen een envelop met informatie over patiënttevredenheid. Patiënten in de interventiegroep werd daarnaast gevraagd hun hulpvraag op te schrijven op een bijgeleverde ‘vraagkaart’. De huisarts gebruikte deze ‘vraagkaart’ tijdens het consult. De primaire uitkomstmaat was de patiënttevredenheid na afloop van het consult, gemeten met de subschaal ‘professionele zorg’ van de Client Satisfaction Questionnaire (CSQ).
Er bleek geen verschil in tevredenheid tussen beide groepen. De auteurs geven een aantal terechte argumenten voor deze bevinding. Om te beginnen is de patiënttevredenheid al hoog in Nederland. Daarnaast is het de vraag of de subschaal van de CSQ daadwerkelijk patiënttevredenheid meet. Het blijft namelijk onduidelijk of de arts de hulpvraag van de patiënt nu wel of niet heeft beantwoord. Onderbelicht is tot slot de vraag of niet juist het sámen exploreren en vaststellen van de hulpvraag de communicatie tussen patiënt en zorgverlener, en dus de patiënttevredenheid, ten goede komt.
Karolien Biesheuvel-Leliefeld