Kwaliteit van leven
Transities zijn er in soorten en maten. Ook praktijkondersteuners maken in hun werk transities door. Zo willen we nu van ziektegeoriënteerde naar persoonsgerichte zorg, met name voor ouderen. Het begrip ‘kwaliteit van leven’ staat hierbij centraal. We zijn tot de ontdekking gekomen dat behandeling en zorg minder belangrijk kunnen zijn als de kwaliteit van leven acceptabel is. Zelfstandig kunnen functioneren is wezenlijker voor het welbevinden, net als sociale contacten en deelname aan de maatschappij.
Meer zelfredzaamheid voor ouderen, en persoonsgerichte zorg in het algemeen, vormen de insteek van het Nationaal Programma Ouderenzorg dat in 2008 van start is gegaan en een stimulerende rol speelt in deze transitie. Inmiddels is er van alles gaande op het terrein van ouderenzorg. Tal van organisaties slaan landelijk en regionaal de handen ineen om die zorg te verbeteren. Persoonsgerichte zorg voor mensen met complexe zorgvragen, is echter niet eenvoudig.
Ook bij dementie
Helemaal lastig wordt het als de oudere dement is. Je zou kunnen zeggen dat iemand met dementie een geheel eigen transitie doormaakt. Alleen is het voor de praktijkondersteuner meestal niet duidelijk op welk punt diegene zich bevindt en hoe die optimaal te ondersteunen is. Ook mensen die dement zijn, wil je zo goed mogelijk helpen hun eigen leven te leiden. Dat vraagt nogal wat van je. Zo moet je, buiten je eigen normen en waarden om, proberen te achterhalen hoe iemand het leven op dit moment ervaart. Het mooist is als hij of zij zo lang mogelijk thuis kan blijven, maar dat vergt veel van mantelzorgers.
Casemanager
In 2008 is daarom de casemanger dementie in het leven geroepen. Deze probeert zoveel mogelijk te regelen voor de demente patiënt en de mantelzorgers. De toenmalige staatssecretaris van VWS bepaalde dat iedereen met dementie in 2011 over een casemanager moest kunnen beschikken. Gelukkig zijn die er nu bijna overal in Nederland wel. Alleen is de structurele financiering van casemanagement nog niet gerealiseerd, lezen we in het artikel van Jacomine de Lange. Een ‘detail’ dat nodig geregeld moet worden.
De casemanager dementie heeft bepaald geen makkelijk beroep, al is het maar omdat veel mensen met dementie, maar ook mantelzorgers, zich soms verzetten tegen geboden hulp. Het vereist veel tact, geduld en doorzettingsvermogen om er toch het beste van te maken. Dat valt ook te lezen in het praktijkverslag van Sandra Torn, die in opleiding is tot casemanager. Als hier één ding uit blijkt, is het wel dat standaardoplossingen niet bestaan. Het gaat dus om persoonsgerichte zorg in optima forma. De casemanager dementie is hiermee, net als de praktijkondersteuner, een onmisbare schakel in de transitie naar persoonsgerichte zorg.
Bladnaam:
Tijdschrift voor praktijkondersteuning 2014, nummer 2
Literatuurverwijzingen:
