Wereldwijd hebben meer dan 300 miljoen mensen astma. Ongeveer 10 tot 15% heeft ernstig astma: persisterend astma dat onvoldoende reageert op de beschikbare medicatie. Nieuwe medicatie is nodig om ernstig astma onder controle te krijgen.

In de afgelopen tien jaar is het inzicht in het ontstaan van astma, de werking van de luchtwegen en de reacties van immuuncellen gegroeid. Deze nieuwe inzichten hebben ook geleid tot de ontwikkeling van medicatie met steeds kleinere moleculen en biologisch werkende stoffen. De afgelopen jaren is bijvoorbeeld geëxperimenteerd met extra langwerkende SABA’s, interleukinemodulatoren (middelen met effect op verschillende onderdelen van het immuunsysteem) en corticosteroïden met minder systemische bijwerkingen.
Onderzoek naar andere middelen is nog maar kort geleden gestart, bijvoorbeeld onderzoek naar CXC-chemokine receptor 2-antagonisten (hebben invloed op de verplaatsing van leukocyten), receptor 9-agonisten (beïnvloeden de immuunreactie) en tyrosinekinaseremmers (medicijnen met remmende invloed op de activiteit van eiwitten, al langer bekend als medicijn om kanker te remmen).
Algehele conclusie: er is nu nog te weinig bewijs voor effectieve werking van genoemde nieuwe middelen bij ernstig astma. Toekomstig onderzoek naar het klinische effect van medicatie dat werkt op het immuunsysteem, naar nieuwere stoffen en bij kinderen met ernstig astma is nodig. Daarnaast is het nodig onderzoek te doen naar astma waarbij eosinofiele granulocyten geen rol spelen, en naar astma die corticosteroïd-resistent is. Kortom: nog werk genoeg voor onderzoekers naar ernstig astma.
Sietsche van Gunst