In de gemeente waar ik werk hebben alle eerstelijns disciplines gezamenlijk zorgprogramma’s gemaakt. Dat was een flink project waar heel wat brainstormsessies en overlegmomenten voor nodig waren. Het contact tussen de verschillende zorgverleners werd hierdoor intenser. Inmiddels werken medewerkers uit de huisartsenzorg, apotheek, fysiotherapie, podotherapie, psychologische zorg, diëtetiek en wijkzorg nauw samen. De overleglijnen zijn kort en dat werkt prettig. We scholen twee maal per jaar gezamenlijk bij en blijven zo op de hoogte van elkaars vakmanschap. Daar waar nodig worden de zorgprogramma’s aangepast aan de nieuwste ontwikkelingen en inzichten. We kijken dus kritisch naar ons functioneren en stellen het zo nodig bij.
Laboratoriumonderzoek
Kritisch naar je eigen functioneren kijken moeten we sowieso doen, bijvoorbeeld als het gaat om het aanvragen van laboratoriumonderzoeken. Hoe zinvol is zo’n onderzoek? Welke informatie geeft ons een uitslag van een test of laboratoriumonderzoek en wat doen we met die uitslag? In de nieuwe serie laboratoriumdiagnostiek die dit nummer start, vinden we handvatten voor het omgaan met labuitslagen. Auteur Wim Verstappen adviseert vooral ook de anamnese in je beoordeling mee te wegen en niet alleen strikt op cijfers en normaalwaarden af te gaan.
Kritisch kijken naar de basis
Zorgprogramma’s bieden ons een geprotocolleerde manier van werken. Dat betekent echter niet dat je achterover kunt leunen. Het is goed om houvast te hebben aan goed onderbouwde standaarden, leefstijlmodules en richtlijnen. Zij vormen een basis, maar die basis moet je kritisch blijven bekijken. We zijn zelf verantwoordelijk voor invulling van onze zorgverlening. Natuurlijk willen we voldoen aan de kwaliteitseisen die zorgverzekeraars stellen, maar kun je je afvragen of de manier waarop altijd effectief is. Zo is het afvinken van een lijstje in mijn ogen minder effectief dan een gesprek met de patiënt met wie ik een vertrouwensband heb. Dat maakt dat ik met de patiënt kan meedenken in de mogelijkheden. En samen tot een individueel zorgplan komen met een reëel doel. Goede kwaliteit van zorg moet leiden tot goede kwaliteit van leven voor de patiënt.
Kritische patiënt
Ook de patiënt moet kritisch zijn. Zo zal hij zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen voor zijn eigen manier van leven. Dat is niet altijd even makkelijk. Niet alle patiënten weten het kaf van het koren te scheiden op internet en andere media. Wij kunnen de patiënt daarin begeleiden door als behandelaar betrouwbare, wetenschappelijk verantwoorde gegevens aan te reiken om de patiënt te informeren.
Het blijft interessant om met collega’s te vergelijken hoe we invulling geven aan ons vak. Dat doen we binnen de redactiecommissie ook: we bespreken wat ons bezighoudt en welke artikelen ons informeren over nieuwe ontwikkelingen en verdieping van onze kennis. Door beoordeling en overleg komen we tot een inhoudelijke invulling van TPO waarvan we verwachten dat onze collega’s die met interesse lezen en er hun voordeel mee kunnen doen. Maar lees het vooral ook met een kritische blik! En laat een kritische noot horen, zowel positief of negatief via e-mail tpo@nhg.org of Twitter @TPOnhg.
Bladnaam:
Tijdschrift voor praktijkondersteuning 2015, nummer 6
Literatuurverwijzingen:
