Met het verschijnen van dit nummer bestaat het Tijdschrift voor praktijkondersteuning op de kop af een jaar. Een jaar waarin het aantal abonnees groeide van 0 naar bijna 1400. Een jaar waarin een interim-redactie werd aangesteld. Een jaar waarin de praktijkondersteuner zich steeds verder ontwikkelde.
In het allereerste nummer schreef de toenmalig hoofdredacteur Joost Zaat dat de praktijkondersteuner beroepsmatig overal bij leek te horen: bij de Nederlandse Vereniging van Doktersassistenten (NVDA), bij de Eerste Associatie van Diabetes Verpleegkundigen (EADV) en bij de Landelijke Vereniging Wijkverpleegkunde (LVW). Ondertussen doen verschillende verenigingen moeite om zich te profileren als dé landelijke vereniging van praktijkondersteuners. Zo claimt de LVW naar aanleiding van de oprichting van de Stichting POH.nu (zie het vorige nummer van TvPO), dat zij al zes jaar ondersteuning biedt aan praktijkondersteuners en praktijkverpleegkundigen middels de Sectie Praktijkverpleegkundigen.
Hoe het ook zij, de praktijkondersteuner is niet meer weg te denken uit de huisartsenpraktijk en wil bij de uitoefening van haar beroep zich op onafhankelijke wijze kunnen informeren. Ook krijgt de praktijkondersteuner binnen de huisartsenpraktijk steeds meer taken toegeschoven. Meestal liggen deze wel binnen haar competentie, maar het is belangrijk dat zij zich realiseert waar haar grenzen liggen. Om de praktijkondersteuner hier zo goed mogelijk bij van dienst te zijn, blijft de redactie a.i. haar best doen om een vernieuwend, wetenschappelijk onderbouwd tijdschrift te maken, waarmee de praktijkondersteuner op velerlei fronten aan de slag kan!
In dit nummer
- Patiënten die een coronair event hebben doorgemaakt, kunnen in een aantal gevallen heel goed door de specialist worden terugverwezen naar de huisartsenpraktijk. Dat vraagt echter om inzicht bij het optreden van alarmsymptomen.
- Diabeteszorg is een bekende competentie, maar de instelling op insuline kent de nodige voetangels en klemmen, zo ervoeren twee praktijkondersteuners in Amersfoort. Als de praktijkondersteuner daar als generalist niet uitkomt, kan zij terecht bij een gespecialiseerde collega als de diabetesverpleegkundige. Overigens is het goed te bedenken dat we bij de controles van patiënten met diabetes mellitus vaak varen op zogenaamde intermediaire eindpunten zoals glucoseregulatie of bloeddruk, maar dat het juist gaat om de harde eindpunten zoals amputatie of sterfte.
- Naarmate praktijkondersteuners zich meer bezig gaan houden met farmacologie, willen we daar extra aandacht aan schenken. Redactielid en huisarts Klaas Reenders geeft een aanzet, die in de komende nummers een vervolg zal krijgen.
- Hoe belangrijk medicatie ook moge zijn, gedragsverandering is bij veel aandoeningen essentieel, maar veel moeilijker te bewerkstelligen dan het verstrekken van een medicijn. Een veelgebruikte methode is motiverende gespreksvoering, waarbij je niet zozeer ingaat op de negatieve aspecten van bepaald gedrag, maar juist de positieve boodschap belicht en bezwaren bespreekt.
Bladnaam:
Tijdschrift voor praktijkondersteuning 2007, nummer 4
Literatuurverwijzingen:
