Het is vrijdagmiddag, drie uur. Samen met de huisarts ben ik op weg naar Henk. De stemming tussen mij en de huisarts is een beetje balorig. Er hangt spanning en we zijn aan het afreageren, op onze eigen manier. We bellen aan en er wordt opengedaan. Gelijk is onze stemming anders. Aangepast aan de stemming in het huis waar we zijn.

Ik ben een gelukkig mens. Problemen ken ik niet, mijn leven bestaat uit uitdagingen. De grootste uitdaging is om dit zelf te geloven, dat is nog wel een probleem.

Waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Dat weten we allemaal. Het gebeurt dus ook in de zorg.

De meeste spullen waarmee ik werk zijn voorzien van een gebruiksaanwijzing. Ik verwacht dat iedereen er correct en voorzichtig mee omgaat. In mijn werk ben ik zelf het belangrijkste instrument. Dat roept de vraag op hoe ik met mijzelf als instrument omga.