Mevrouw Spoor is een 92-jarige dame die zelfstandig woont. Haar dagen vult ze met het haken van pannenlappen, op haar stoel naast de verwarming.

Struikelend val ik naar binnen. Ik ben pootje gehaakt door een kat die mij luid spinnend de weg verspert. 'Kom verder, kind!' hoor ik in de verte en ik loop door naar de woonkamer. Ik doe er even over, want de gangetjes zijn door opgestapelde dozen nogal krap; ik baan mij een weg door een ruimte van maximaal 50 centimeter breed.

Als praktijkondersteuner in de huisartsenpraktijk vind ik vooral het contact met de mensen erg prettig. De persoon achter de ziekte krijgt de aandacht tijdens mijn spreekuur. Ik vind het een uitdaging om passende zorg te bieden, met de nadruk op preventieve zorg.

Sinds de jaren '70 is er niks meer veranderd in dit huis. Het eikenhouten wandmeubel, de bruine bank, de beige vitrage. Op het lege aanrecht in de keuken staat een koffiezetapparaat. De tuin is betegeld. Er staat één plastic tuinstoel. Alles ademt eenzaamheid, alles is beige, ook de bewoner.

Soms vraag ik me af of het helpt dat je als hulpverlener ook wel eens suïcidale gedachten hebt gehad, of in elk geval snapt dat de dood de enige uitweg is uit het donkere gevoel. Ik heb de afgelopen jaren drie keer meegemaakt dat iemand zichzelf van het leven beroofde.

Als jullie dit lezen, worden de dagen alweer langer en komen de eerste krokussen op. De natuur komt in beweging en binnenkort staat alles weer in bloei! Corona zelf en de maatregelen hebben flinke gevolgen voor de hele maatschappij en de gezondheidszorg.

'Leonie, heb jij plek voor een nieuwe diabeet?' Half negen in de ochtend, mijn spreekuur is net van start, een no-show patiënt geeft me onverwacht ruimte in mijn agenda.

Steeds meer mensen met een chronische psychiatrische aandoening vragen begeleiding en ondersteuning bij de huisartsenpraktijk en dus bij de poh-ggz. Nou, eigenlijk vragen hun zorgverleners uit de SGGZ (gespecialiseerde ggz) hier om.

Sinds de invoering van de poh-ggz zijn huisartsen en ggz-instellingen op zoek naar een constructie voor de nieuwe functie.

Niets is normaal, of is juist alles normaal? In de huisartsenpraktijk vragen patiënten mij met grote regelmaat of ze wel 'normaal' zijn.