Door het preferentie- en substitutiebeleid vragen patiënten tijdens het spreekuur vaak waarom ze ineens een ander middel krijgen. Met name maken ze zich zorgen of het wel net zo goed werkt als het oude middel. Ik leg dan uit dat generieke medicatie dezelfde werkzame stoffen bevat, maar dat het er anders uit kan zien of andere bindmiddelen heeft.
In een Amerikaans systematisch literatuuronderzoek vergeleek men spécialités met generieke middelen op het gebied van cardiovasculaire medicatie. Men vond 47 onderzoeken die gepubliceerd zijn tussen januari 1984 en augustus 2008, waaronder 38 gerandomiseerde onderzoeken. In bijna de helft van de gevallen (23) was primair in opzet sprake van een bio-equivalent onderzoek. Dat wil zeggen dat men kijkt of er geen significante verschillen aanwezig zijn tussen het spécialité en generiek wat betreft opname, verdeling, halfwaardetijd en piekconcentratie van het medicijn. In een klein aantal onderzoeken waren klinische eindpunten zoals bloeddrukdaling, hartslag, morbiditeit of mortaliteit opgenomen. Bètablokkers, diuretica en calciumantagonisten behoorden tot de meest onderzochte medicijnengroepen. In de groep bètablokkers bleek het spécialité versus generiek in 7 van de 7 onderzoeken vergelijkbaar (100%), bij de diuretica was dit bij 10 van de 11 onderzoeken het geval (91%) en bij de calciumantagonisten waren ze in 3 van de 3 onderzoeken vergelijkbaar (100%). De onderzoekers concluderen dat spécialité en generiek grotendeels vergelijkbaar zijn in de processen die de werkzame stof in het lichaam doorloopt. Het is op het gebied van cardiovasculaire medicatie dan ook geen probleem om een spécialité voor een generieke variant in te wisselen. (JP)