De Gezondheidsraad bracht afgelopen december een rapport uit: ‘Taakherschikking in de gezondheidszorg’. Aanleiding was om zes jaar na de introductie van nieuwe zorgprofessionals en taakoverheveling te kijken wat er terecht is gekomen van de destijds gestelde verwachtingen: hoge kwaliteit tegen lagere kosten. De conclusie is dat de kwaliteit niet achteruit is gegaan en in sommige opzichten zelfs is verbeterd, maar dat er over verbetering van efficiëntie nog geen zinnig woord te zeggen is. Er zijn tot nu toe vooral zorgprofessionals toegevoegd, en in beperkte mate taken overgeheveld. Op zich niets nieuws onder de zon; we lazen dit al in oktober in dit tijdschrift en ook in het Journaal van dit nummer komt het aan de orde. Interessanter is de conclusie van de Gezondheidsraad dat van een echte herverdeling nog geen sprake is omdat artsen niet alle mogelijkheden benutten om taken over te hevelen. Dat is niet omdat ze dat niet willen (domeindenken), maar omdat er grote onbekendheid heerst over wat die nieuwe zorgprofessionals allemaal kunnen (kennis, vaardigheid, deskundigheid). Taakherschikking is inmiddels onomkeerbaar, terwijl de discussie over capaciteitstekorten in de zorg naar de achtergrond verdreven is. De Gezondheidsraad vindt het een omissie als men de mogelijkheid van taakdelegatie niet aangrijpt om het zorgproces anders in te richten.
Volgens het rapport is het aantal praktijkondersteuners veel sterker gegroeid dan verwacht: van zo’n 1100 in 2003 naar 2780 nu. Men verwacht dat dit aantal nog met 15% zal stijgen. De praktijkondersteuner voert vooral routinematige en goed protocolleerbare taken uit. Minister Klink van Volksgezondheid, Welzijn en Sport wil de wet Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG) aanpassen om bepaalde praktijkondersteuners meer zelfstandige bevoegdheden te geven. Beroepsbeoefenaren als nurse practitioners en physician assistants mogen dan bijvoorbeeld kleine ingrepen verrichten en onder bepaalde omstandigheden medicijnen voorschrijven. De praktijkondersteuner als beroepsbeoefenaar is niet in de wet BIG opgenomen: praktijkondersteuning is namelijk geen beroep, maar een functie en daardoor zijn er geen algemeen geldende kwaliteitseisen vastgelegd voor de uitoefening van het beroep in de wet BIG. Gelukkig zijn er inmiddels verenigingen die de belangen van praktijkondersteuners behartigen en zich sterk maken voor de kwaliteit van de functie. Ook dit tijdschrift helpt daarbij door kwalitatief hoogstaande artikelen te publiceren en de lezer te informeren over wetenschap en de betekenis daarvan in de dagelijkse praktijk.